" Ey iman edenler! Allah'a, Peygamberlerine, Peygamberlerine indirdiği Kitaba ve daha önce indirdiği Kitaba iman edin .Allah'ı, Meleklerini, Kitaplarını, Peygamberlerini ve ahiret gününü inkâr eden kimse iyice sapıtmıştır." (Ayet İ Celile. Nisa suresi 136. ayet)
Değerli dostlar!
VAHİY, Cenabı Hak Teâlâ’nın bir emri hükmü veya bilgiyi Peygamberlerine bildirmesidir. Allah c.c. Teala’nın Peygamberlerine vah yetmesi ilk insan ve peygamber Hz. Adem (as.) ile başlamıştır. Yüce Allah c.c. doğrudan veya Melek vasıtasıyla, perde arkasından Peygamberlere hitap yoluyla; Peygamberlerin Kalbine ilkâ etmesiyle veya Cebrail a.s. 'ı asli suretinde Peygamberlerine göndererek ayetlerini bildirmiştir.
VAHİY Yüce yaratıcının insanlarla münasebet kurması ve onları bilgilendirmesidir. Vahyin sağladığı bilginin insanlık için hayati bir önemi vardır. Peygamber (s.a.v.) Efendimiz, vahiyle gelen bilginin muhafazası ve gelecek kuşaklara ulaştırılması için her türlü tedbiri almıştır. Cebrail'in (a.s.) getirdiği ayetlerin sayısı, geliş tarzı ve yoğunluğu günden güne farklılık gösterse de, nâzil olan ayetlere Hz. Peygamber (s.a.v.) Efendimizin hassas yaklaşımı prensip olarak hiç değişmiyordu. O, inen ayeti Celile’yi önce okuyor, ardından bizzat kendisinin vahiy kâtibi olarak görevlendirdiği sahabeler yazdırıyordu. Ayetler, o günün imkanlarıyla papirüs parçaları kürek kemikleri yada hurma dalları gibi mevcut malzemelere kaydediliyordu. Vahiy inanç, ibadet ahlak ile ilgili temel vaz geçilemeyecek ilkeler ortaya koymuştur. Son vahiy Kur'an kıyamete kadar mucizeliğini sürdürecektir.
Şimdilik bu kadar; inşallah bu konuya yine devam edeceğiz.
Selam ve dua ile hoşça ve dostça kalınız
