Evet değerli dostlar! O devir Kur'an öğrenmek yasak, Elif cüzleri basılmıyor, Hocaların kimileri vefat etmiş, kimleri hapse atılmış, Cenazeler ortada kalmış, Cenazeyi kaldıracak hoca yok üç dört köyde ancak bir hoca kalmış. Eğer yakın köylerde birden fazla cenaze varsa Cenaze defin için sıraya gireceksin, Sıra bulanlar acılarını unutup sevinir olmuşlar.
Şimdi sözü rahmetli babama bırakıyorum. "Bizim köyün Camisi bir ormanlık alanda idi köyde iki mahalle var Cami iki mahallenin arasında biraz çukurca bir yerde, camiye iki yoldan ulaşılıyor, Köyümüzde Hacı molla Mehmet Efendi ders okutuyor yolların başında birer nöbetçi var birde Caminin önünde nöbetçi var, Jandarma hangi taraftan gelirse o nöbetçi caminin önündeki nöbetçiye işareti çakıp kirişi kırıyor da hemen caminin içindeki hoca efendiyi uyarır ve gereken tedbir alınıyor herkes saklanıyor jandarma bakıyor kimse yok çekip gidiyor. Bir gün jandarma normal yollardan değil de Orman içine girip Camiye geliyor ve birden bire ortaya çıkıp camiye dalıyor, neye uğradıklarını şaşıran hoca efendi ve çocuklar panik halinde elindeki cüzlerin ve Kuranların, üzerine oturdular bende elimdeki cüzün üzerine oturmuştum" Evet ben bu olayı yaşayan amcalarından da bizzat duydum. Hatta ve hatta Elindeki Kur'an'a oturduğunu söyleyen Cumalarda, teravihlerde müezzinlik yapan Rahmetli komşumuz. Amcada bu olayı hatırladıkça ağlardı.
Eve! Jandarmalar kazanmış komutan edasıyla topladıkları kitapları bir torbaya dolduruyorlar ellerini kelepçeliyorlar hoca efendinin sırtına yükseliyor, atlarını sakladıkları yerlerden alıp kendileri atlara biniyor Hoca efendiyi önlerine katıyor Ünye’ye doğru yola çıkıyorlar. Yolda köyümüzün muhtarı Muhammed Özbekle karşılaşıyorlar. Muhtar olaya müdahale ediyor hoca efendiyi ve kitapları jandarmaların elinden alıyor.
Değerli dostlar! Benim burada bir devri veya övne, kimseyi meth etme veya yerme derdim, hiç kimseden de bir beklentim yok. Sadece büyüklerimden duyup öğrendiklerimi anlatıyorum.
Selam ve dua ile hoşça kalınız.