Bazen sistemler hata yapar, bazen de biz…
Benim de başıma geldi. Radyoda bir müşterimizin reklamını sisteme girdiğimi sandım ama meğer hiç girmemişim. Bir hafta sonra telefonum çaldı. Karşımdaki ses öfke doluydu. O kadar sinirliydi ki sakinleştirmek imkansız gibiydi. Durumu anlattım, üstüne iki hafta daha ücretsiz yayın sözü verdim ama fayda etmedi. Çünkü mesele reklam değildi artık, mesele güven ve kalp kırıklığıydı.
Telefonu kapattığında düşündüm: “İnsan hata yapar, mesele hatanın kendisi değil, gönül kırıp kırmadığıdır.”
Hemen harekete geçtim. Bir çiçek sipariş ettim. Yanına da şu notu yazdırdım;
“İyi İnsan: Kasıtlı olarak birine kötülük yapmamış kişi. Bulmacada çıksa böyle yazarım. Hata için özür dilerim. Çiçek gibi bir kadından çiçeklerle özür dilemek isterim.”
Yaklaşık iki saat sonra telefonum yine çaldı. Bu kez aynı ses, kahkahalarla çınlıyordu. “Hayatımda ilk kez bana biri çiçek gönderdi” dedi. Ben de gülerek, “Demek ki bu kadar güzel bir kadının ilk çiçeğini gönderebilmek için bir yanlış anlaşılma lazımmış” dedim. O gün gülüştük. Ve o günden bu yana, o müşteri yıllardır reklamlarını hep bana verir.
Şunu anladım;
Hata yapmamak mümkün değil. Ama önemli olan, hatayı telafi ederken kalbi onarabilmek. Çünkü bazen bir çiçek, kırılan güveni onaramaz belki ama insanın içindeki öfkeyi gülümsemeye çevirebilir.
Aslında hata, insanın var olduğunun kanıtıdır. Özür dilemek ise hala insan kalabildiğimizin…