Fatsa Belediyesi Kültür ve Sanat Merkezi’nde düzenlenen programa, Fatsa Belediye Başkanı İbrahim Etem Kibar, Fatsa Kaymakamı Ömer Lütfi Yaran, Fatsa Cumhuriyet Başsavcısı Özcan Çabukoğlu, Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı ve Adalet Komisyonu Başkanımız Erdem Oğuz Özer,İlçe Milli Eğitim Müdürü Saygın Atinkaya, İlçe Emniyet Müdürü Serciahan Barutçu, Kamu kurum ve kuruluşları temsilcileri, okul müdürleri, gazi ve şehit yakınları, siyasi parti temsilcileri, sivil toplum kuruluşu temsilcileri, öğretmenler, veliler ve katılımcılar katıldı. Yoğun katılımın gerçekleştiği program, saygı duruşu ve İstiklal Marşının okunmasıyla başladı. Günün anlam ve önemini belirten konuşmasını yapan İlçe Milli Eğitim Müdürü Saygın Atinkaya, “Engellilik, sosyal yönleriyle her birinizi yakından ilgilendiren olumsuz etkilerini en aza indirgemek için herkesin katkısına duyarlılığına ve ortak çabasına ihtiyaç hissedilen toplumsal bir husustur. İlçemizde eğitimin her kademesinde engelli çocuklarımızın eğitim görebileceği okul türü mevcuttur Anaokulundan ilkokul ortaokul lise ve Meslek Okulu’ndan oluşan eğitim kurumlarımızda hiçbir çocuğumuzun Eğitim’den mahrum kalmaması adına çalışmalarımızı devam ettiriyoruz. İlçemizde 7 özel eğitim okulumuzda 907 öğrenci eğitim görürken 971 öğrencimiz Lise Açık Öğretim sistemi içerisinde eğitimlere devam etmektedir. Bu öğrencilerimiz diğer ilçelerden olmak üzere taşımalı eğitim sistemi ile okullarına taşımaktadırlar. Her çocuğun eğitim hakkından mahrum bırakılmayacağı bilinci ile okula gelmeyen engelli çocuklarımızın eğitimleri ne öğretmen görevlendirerek evlerinde eğitim alması sağlanmaktadır.” dedi. Ardından, kürsüye gelen ve işitme engelli bir babanın oğlu olan Fatsa Belediye Başkanı İbrahim Etem Kibar, bir anekdotunu paylaştı. “38 YIL BOYUNCA BABAMA ANLATAMADIĞIM VE TARİF EDEMEDİĞİ TEK DUYGUDUR BU” Fatsa Belediye Başkanı İbrahim Etem Kibar, 38 yıllık hayatı boyunca babasına anlatamadığı ve tarif edemediği duyguyu şu şekilde dile getirdi: “3 Aralık Dünya Engelliler günü münasebetiyle bir araya gelmiş bulunmaktayız. Bende bir işitme engelli bir babanın evladıyım, bu yaşıma kadar yaşamış olduğum tüm yaşantımda babamızın engelli olmasını hiç hissetmedim diyebilirim. 38 yıllık bu yaşantım boyunca babama neyi anlatamadım diye düşündüğümde sadece tek bir konu geliyor aklıma. 1949 doğumlu işitme engelli babam, 1957 yılında dedemin, o dönem sadece İstanbul’da işitme engelliler okuluna göndermesi ile 7 yıllık ilköğretim eğitimini İstanbul’da tamamladı. Okul bittikten sonra, en küçük evlat olduğundan dolayı, köyde de biraz arazimiz vardı, geçmişte en küçük evlat yanımda dursun diğerleri işine gücüne baksın düşüncesi ile okulun devamını okutmamış fakat babamın o dönem okulun devamını okuyan memur ve diş hekimi arkadaşları var. Halen daha İstanbul’a gittiğinde onları ziyaret eder, onlarla birlikte bir araya gelir. Bir gün dedemle ilgili bir konu açılmıştı, babamla biraz sohbet ederken işaret diliyle, o bana dedeme olan içindeki kırgınlıktan bahsetti. Çok başarılı bir öğrenci olup okulun devamını okumak istiyormuş fakat ilkokulu tamamladıktan sonra devamını okuyamamış. Ben bir baba düşünüyorum, 1957 yılında sağır ve dilsiz bir evladını buradan İstanbul’a gönderip, 7 yıl yatılı kalmasını ve orada okuma yazma eğitimini almasını sağlayan bir baba düşünüyorum. Ne büyük, ne vizyonlu bir babaymış ki 1957 yılında 7 yaşındaki bir çocuğu İstanbul’a otobüslerle gönderip yıllarca görmediği günler olmuş. Tabi diğer taraftan da bir evlat düşünüyorum, okulun okuyamadığı için bunun hayatı boyunca sorun olarak kendi içinde ukde olarak yaşadığı bir süreçte bunu içerisindeki kırgınlığı görünce babama bir şeyler tarif etmeye çalıştım. İnsanlarımızın bugün bile engelli evlatlarına bazen gereken eğitim öğretim hassasiyetini gösteremediği bu dönemde 1957 yılında, bir baba, sağır dilsiz evladını eğitim almak için İstanbul’a gönderiyor. Ne vizyonlu, ne büyük bir babaymış. Fakat, bunu işaret diliyle babama nasıl anlatabilirim diye düşündüğümde bir türlü tarif edemedim. Çünkü babam, okulunun devamını okuyamadığı için bu eksikliği her zaman hissetmiş ancak yaşamı boyunca hiçbir zaman kendini tarif edememe gibi bir zorluk yaşamamış. Gittiği her yerde kendi işaret diliyle, okuyup yazmasıyla birlikte birçok şeyi anlatmış. Günlerce, haftalarca gazete okuyup, sosyal medya da işaret diliyle kendi arkadaşlarıyla sohbetlerini etmiş. Tabi bu 38 yıl boyunca babama anlatamadığım ve tarif edemediği tek duygudur bu. Biz engelli kardeşlerimizi anladığımızı düşünebiliriz, onların zorluklarını gördüğümüzü zannedebiliriz fakat gece gündüz bu engellerle yaşayan o değerli kardeşlerimizin ne kadar zorluklarla yaşadığını böylesine bir günde oluşturulan farkındalıklarla anlamamız çok da mümkün olmaz. Yılın 365 günü kendinizi bir engelli olarak, onların gözüyle dünyaya bakabilirsek bu farkındalık amacına ulaşmış olacaktır. Ben bu vesileyle başta babam olmak üzere tüm engelli kardeşlerimizin 3 Aralık Dünya Engelliler ve Farkındalık gününü kutluyor, engelli kardeşlerimizin yetişmesinde ve gelişmesinde, eğitim öğretiminde emek sağlayan tüm hocalarımızı bu anlamlı gün münasebetiyle hürmetlerimi iletiyorum.”dedi Programda, İlçemizde eğitim öğretim faaliyetlerini sürdüren Fatsa Özel Eğitim Uygulama Okulu, Hacer Yücel Anaokulu, Şehit Şükür Bağdatlı Anaokulu ve Ömer Hüseyin Çağtay Anaokulu öğrencileri tarafından düzenlenen etkinlikte özel öğrenciler hünerlerini sergiledi. Program da emeği geçen öğretmenler, engelli öğrenciler ve ailelere eşlik eden ilçemiz protokolü, günün anısına toplu hatıra fotoğrafı çekilmesinin ardından program sona erdi. Haber Merkezi